انواع مجوزهای کسب و کار
از آنجایی که امروزه یکی از دغدغه ها و مشکلات موجود در بازار کار نحوه اخذ مجوزهای کسب و کار است، بنابراین برای اینکه با مشکلات قانونی مواجه نشویم، باید به نحوه راه اندازی کسب و کار به صورت قانونی فکر کنیم.
ما مجوز تجاری را به دو بخش تقسیم می کنیم:
پروانه های خاص: در واقع پروانه هایی است که برای یک سری مشاغل خاص که نیاز به تخصص دارند استفاده می شود، مانند وکالتنامه – پروانه پزشکی – صدور مجوز برای کارشناسان دادگستری. اینها مجوزهای خاصی هستند که تحت آنها نهادهای مختلف برای صدور ین از طریق ین یا مراحل دیگر درخواست می کنند.
مجوزهای عمومی: مجوزی است که هرکس در هر نقطه از ایران با هر مدرک تحصیلی بخواهد کسب و کاری را راه اندازی کند که نیاز به مدرک خاصی ندارد و مفاد ین در قانون مقررات سندیکا درج شده است.
قانون سیستم سندیکایی قانونی است که در مورد مجوزهای تجاری صحبت می کند که به سه بخش تقسیم می شود:
بخش اول - این نامه ها و مقرراتی است که در مورد چگونگی اخذ مجوزهای تجاری بحث می کند.
بخش دوم مربوط به مؤسسات مسئول صدور مجوزهای تجاری و مسئول نظارت بر صدور مجوزهای تجاری است.
قسمت سوم بحث جریمه ها و تخلفات است در این تاپیک فقط قسمت اول را بررسی می کنیم.
از نظر نظام صنفی، هر شخص اعم از حقیقی یا حقوقی که یک شرکت م است، فردی است که قرار است شغلی را آزاد کند که نیاز به تخصص خاصی نداشته باشد، باید بر خلاف مفاد اتحادیه مجوز کسب کند. عمل سیستم پس این حکمی است که قانون نظام صنفی ما را آزار می دهد.